در شرایطی که امواج بیداری اسلامی و عدالت خواهی، کشورهای اسلامی را فرا گرفته است و پس از آنکه ملت های تونس و مصر توانستند با برگزاری راهپیمایی و تجمعات مردمی، دیکتاتوری های وابسته به غرب را سرنگون کنند و حقوق و کرامت از دست رفته خویش را بازستانند، این موج آزادی خواهی  به کشور اسلامی بحرین رسیده است؛ و در حالی که مردم بحرین با برگزاری راهپیمایی های کاملاً مسالمت آمیز، درخواست داشتند برنامه اصلاحاتی که از چند سال پیش از سوی هیأت حاکمه وعده داده شده بود انجام شود. اما در کمال تعجب و تأسف، مطالبات مسالمت آمیزشان با بدترین وجوه ممکن پاسخ داده شد و با حمله وحشیانه و ناجوانمردانه به متحصنان، جمعی از جوانان و مردم مومن این کشور به خاک و خون کشیده شده و شربت شهادت را نوشیدند که موجب حیرت جهانیان و نگرانی شدید امت اسلامی و علاقمندان به سرنوشت مردم بحرین شده است.   از آنجایی که کشورهای مهم عربی خلیج‌فارس بحرین را به خاطر سرکوب فعالان شیعه تشویق می‌کنند، شایسته است نگاهی عمیق‌ به رابطه آشفته شیعیان و سنی‌های این کشور بیندازیم.  دو دستگی فرقه‌ای در بحرین از نوع شیعه- سنی نیست چون این دو گروه در کنار هم زندگی می‌کنند و مشکلات معدودی دارند. اختلاف در اصل بین خاندان سلطنتی و شیعیان است. این خاندان شیعیان را در حاشیه قرار داده و اجازه کار در بعضی از بخش‌های حکومت را به آنها نمی‌دهد و آن را با این بهانه توجیه می‌کند که شیعیان به سمت کشورهای همسایه مانند ایران و عراق متمایل هستند. طبق عقیده شیعیان، اشخاص معمولی باید فردی عالم را انتخاب کرده، دستوراتش را اجرا کنند و به او وجوهات بپردازند. این افراد عالم عمدتا در ایران و عراق زندگی می‌کنند، به همین خاطر شیعیان بحرین متهم می‌شوند که تمایلات دوگانه دارند. روش کار در این مقاله به صورت توصیفی و تحلیلی می باشد و جمع آوری مطالب به صورت کتابخانه ای و منابع اینترنتی است. سوالی که باید در اینجا مطرح نمایم چنین می باشد، که آیا انقلاب اسلامی ایران تاثیری در بیداری اسلامی در بحرین داشته است یا خیر؟ فرضیه مطرح شده چنین ارائه می شود که، حقیقت آن است که پیدایش انقلاب اسلامی در ایران تأثیر شگرفی بر تمام جنبش‌های آزادیخواه جهان داشته است، از این رو نمی‌توان منکر تأثیر انقلاب اسلامی ایران به عنوان یک پدیده و متغیری جدید در تحولات و محاسبات بین المللی و منطقه‌ای شد. تأثیر انقلاب ایران در حوادث بحرین، طی سال 1979 میلادی به صورت کوتاه‌مدت در راهپیمایی‌ها و اعتراضات مردمی جلوه‌گر شد و در دراز مدت نیز روحیه شجاعت و قیام برای خواسته‌های خود را در آنان دمید.